| |
| Historia |
 Historia
W 2005 roku Chelsea Londyn obchodziła stulecie powstania klubu.
Idealnym prezentem na 100-lecie istnienia Chelsea Londyn
okazało się Mistrzostwo Anglii oraz półfinał Ligi Mistrzów.
W ostatnich latach klub przeżywa prawdziwy rozkwit, będąc jednym z
najsilniejszych drużyn angielskiej Premiership.
Niebagatelną rolę w obecnym paśmie sukcesów Chelsea odgrywają pieniądze właściciela The Blues
- rosyjskiego oligarchy Romana Abramowicza,
dzięki którym klub może pozyskać najlepszych graczy świata.
Nie zawsze było jednak tak kolorowo....
Historia popularnych „The Blues”,
rozpoczyna się w roku 1905,
kiedy to dwaj przedsiębiorcy Henry "Gus" Mears oraz Frederick Parker
postanowili stworzyć klub, z siedzibą na Stamford Brigde.
Pierwszy, oficjalny sezon Chelsea rozpoczęła rok później,
kiedy to walcząc w League Two zajęli trzecie miejsce.
Dla, tak jeszcze raczkującego klubu było to ogromne osiągnięcie,
w którym duży udział miał ówczesny szkoleniowiec - John Robertson.
Po tak wyśmienitym starcie zawodnicy i działacze chcieli jeszcze dalej zajść.
Udało im się to szybko, bo już w sezonie 1907/08 awansowali na zaplecze Premiership.
David Calderhead jako nowy manager zespołu miał zapewnić kolejne sukcesy.
Funkcję trenera pełnił aż 26 lat. W tym czasie klub przeżywał sukcesy i kompromitacje.
Niewątpliwą radością kibiców „Niebieskich” był awans do finału Pucharu Anglii,
który został wywalczony w sezonie 1914/15.
Był to pierwszy, i jak się później okazało nie ostatni, tego typu sukces zespołu z Londynu.
Do końca roku 1931 Chelsea przemieszczała się miedzy League Two, a League One.
Były to lata niepokoju głównie z powodu I Wojny Światowej, a także dlatego że The Blues spisywali się fatalnie.
Nowy herb – nowa jakość
Po tym czasie rozpoczął się prawdziwy rozkwity drużyny, której obecnie właścicielem jest Roman Abramowicz.
Przez kolejne 32 lata Chelsea znajdowała się w League One.
W tym okresie pojawiły się kolejne sukcesy,
jakimi nie wątpliwie było zdobycie Mistrzostwa Ligi (1955 rok) , a także Tarczy Dobroczynności (również rok 1955).
Był to ogromny prezent dla działaczy, zważywszy, że trofea zostały
„otrzymane” w 50-lecie istnienia klubu.
Do tego sukcesu w znaczy sposób przyczynił się Ted Drake –
ówczesny manager zespołu. Po jego przyjściu zespół ze Stamford Brigde zmienił także oficjalny herb,
który miał się bardziej kojarzyć z przydomkiem zespołu. Był to rok 1960.
Cudowne lata 1965-1986
Okres ten umocnił pozycję Chelsea na rynku angielskim.
Zespół odnosił coraz więcej sukcesów w lidze, a także w krajowych pucharach.
Ciągle jednak brakowało tego upragnionego awansu do najwyższej klasy rozgrywek – Premiership.
„Niepowodzenia” osłodziły jednakże zdobyte tytuły, takie jak:
Puchar Ligi ( rok 1965), Finał FA Cup (1967), FA Cup (1970) oraz finał Pucharu Ligi z roku 1972.
Oddzielny sukces stanowiło także wywalczenie Pucharu Zdobywców Pucharów w roku 1971,
kiedy to Chelsea pokonała w finale Real Madryt.
Ówczesnym trenerem był Dave Sexton.
Także w tym okresie powstały statystyki, dzięki którym można było wybrać Najlepszego zawodnika roku Chelsea Londyn.
Tak zwanym pierwszym „Player of the Year” został Peter Bonetti, jeden z najlepszych bramkarzy występujących w drużynie.
Popularny „Kot” zapisał piękna kartę w historii, rozgrywając 21 spotkań bez wpuszczenia bramki.
Zawdzięczał to głównie niesamowitej zwinności, od której powstał przydomek „The Cat”.
Zatracenie impetu
Po tych blisko 20 latach świetności przyszedł czas spokoju, budowania drużyny oraz stagnacji.
Do roku 1993 klub ten grał dalej ładnie, jednakże bez jakiegokolwiek pomysłu, a tym bardziej sukcesu.
Efektem tego był spadek do League Two ( rok 1989) oraz miejsce w lidze nie wyższe niż piąte.
Kibice jednakże wiedzieli, że ich ukochany zespół ponownie się rozkręca i musi jedynie wejść w właściwy rytm.
Długo czekać nie musieli…
Z piekła do nieba
Premiership.
Na tą chwile kibice Chelsea czekali prawie 90 lat.
W roku 1993 na Stamford Bridge zagościły najlepsze drużyny oraz możliwość zdobycia mistrza kraju.
W The Blues zaczęli grać jedni z najlepszych piłkarzy na świecie, tacy jak
Didier Deschamps, Gianfranco Zola, Gianluca Vialli, Ruud Gullit, Mark Hughes czy Dennis Wise.
Drużyna grała bardzo dobrze i w roku 1999 była blisko zdobycia Mistrzostwa Ligi.
Ostatecznie zajęli trzecie miejsce, po zaciętej rywalizacji w samej końcówce sezonu.
Z dalszym rozkwitem zespołu do klubu „przyszły” następne sukcesy.
Kolejny finał FA Cup (1994 rok), później FA Cup (1997) oraz magiczny rok 1998.
Chelsea zdobyła wtedy Puchar Zdobywców Pucharów, Super Puchar Europy oraz Puchar Ligi – kibice byli w siódmym niebie.
Jeżeli do tego dodać także czwarte miejsce w lidze – było praktycznie idealnie.
Nowe tysiąclecie napawało optymizmem zarówno fanów, jak i trenera, zawodników, działaczy.
Chelsea nie spuściła z tonu, grając dalej pierwsze skrzypce w lidze.
Kolejny puchar FA Cup (2000 rok), „wywalczona” Tarcza Dobroczynności (2000) oraz całkiem niezłe, piąte miejsce w lidze.
„Czerwony Roman” i jego Chelsea
W czerwcu 2003 roku Bates sprzedał klub rosyjskiemu miliarderowi, Romanowi Abramovichowi, za 140 mln. funtów. Była to największa tego typu operacja w historii angielskiego futbolu. Po przyjściu rosyjskiego oligarchy Chelsea przeżywa prawdziwy rozkwit.
Setki milionów euro wydawane na piłkarzy, działaczy oraz szkółkę młodzieżowa niedługo przyniosą oczekiwane efekty.
Zawodnicy z najwyższe półki, tacy jak Lampard, Duff, Drogba, Terry czy Cech skazani są na sukces.
Idealnym prezentem na 100-lecie istnienia Chelsea Londyn okazało się Mistrzostwo Anglii oraz półfinał Ligi Mistrzów.
Wymarzona chwila – wymarzone trofeum.
Pomimo wydania ponad 100 mln funtów na wzmocnienia,
Ranieri
nie był w stanie osiągnąć pożądanych sukcesów. Został więc zastąpiony przez
Jose Mourinho
, który właśnie zdobył z FC Porto Ligę Mistrzów To właśnie pod wodzą Portugalczyka Chelsea stała się 5. drużyną w powojennej historii ligi angielskiej, której udało się zdobyć dwa tytuły mistrzowskie z rzędu (w sezonach 2004/05 i 2005/06). Oprócz tego The Special One dorzucił do klubowej gabloty Puchar Anglii (rok 2007) oraz dwa Puchary Ligi (lata 2005 i 2007). Nie zdołał jednak wygrać upragnionej Champions League, został więc zwolniony, a w jego miejsce we wrześniu 2007 mianowano
Avrama Granta.
Izraelczyk poprowadził klub do finału Ligi Mistrzów, w którym Chelsea przegrała jednak po karnych z Manchesterem United. Grant został więc zwolniony, a w lipcu 2008 roku posadę objął
Luiz Felipe Scolari.
Brazylijczyk nie został jednak w Londynie na długo, po serii słabych wyników został tymczasowo zastąpiony przez
Guusa Hiddinka
Holender poprowadził klub do drugiego Pucharu Anglii w ciągu trzech lat. Dwa dni później Chelsea oficjalnie potwierdziła, że menadżerem zespołu na sezon 2009/10 zostanie Włoch,
Carlo Ancelotti
W swym debiutanckim sezonie były opiekun Milanu zdobył Dublet - klub wygrał ligę oraz Puchar Anglii.
Chelsea jest też pierwszą drużyną od 1963 roku, która w jednym sezonie zdobyła w lidze ponad 100 bramek.
|
|
|
